तीन घुम्ती काटेपछि

तस्बीर साभार: bigfoto

समय आफ्नै गतिमा लगातार सोझै अगाडि बढिरहन्छ, हामी मान्छेहरु आफ्नो सुविधाको लागि यसलाई खण्डखण्ड पारेर यसका बारेमा कुरा गर्छौं। र समयको बारेमा सोच्दा; वर्तमानको हामीलाई पत्तै हुँदैन, भविष्य सम्झेर हामी आत्तिन्छौं तर बितेको समय फर्केर हेर्दा "ए! कतिचाँडै बितेछ है!" जस्तो लाग्छ। आज यस्तै-यस्तै अनुभूति भईरहेछ, मैले यो ब्लग शुरु गरेको तीन वर्ष पुग्यो आज। कुनै लामो यात्रामा तेश्रो घुम्ती कटेपछिको भावले भरिएको छु म। 

मेर यो ब्लग यात्रामा मलाई हौस्याउनुहुने समस्त आदरणीय पाठकहरु र सहयात्री ब्लगर साथीहरुलाई हार्दिक धन्यबाद दिनचाहन्छु। तपाईँहरुका कारण तीन वर्षको यो यात्रा हरेक क्षणमा एकदम स्मरणीय र उल्लासपूर्ण रह्यो मेरा लागि, मलाई कहिल्यै एक्लोपना र निराशाको बोध भएन यो यात्रामा। ब्लग मेरा लागि एउटा आत्मीय संसार बन्यो र म बिश्वस्त छु यो यस्तै आत्मीय रहिरहनेछ।

   

निरन्तर जीवन्त र बिस्तारित बनिरहेको नेपाली ब्लग जगतको एउटा सदस्य बन्न पाऊँदाको हर्ष र गौरवले भरिन्छु म जतिखेर पनि। नेपाली ब्लग-जगत (नेपाली वा अरु कुनै पनि भाषामा नेपालीले चलाएका ब्लगहरु) अझ बिस्तारित, अझ ब्यापक र अझ विविधतापूर्ण हुनसक्छ, यसका लागि तपाईँहरुको चासो, माया, आलोचना र सुझावको आवश्यकता रहिरहनेछ सधैं।

-----------------------------------------------------------------

गएको वर्षलाई सर्सर्ती फर्केर हेरौं आज। (यो समेत गरेर) ६९ वटा पोष्ट लेखिएछ। दोश्रो वर्षमा ९२ वटा लेखिएको थियो। संख्या घटेपनि लेखाईबाट आउने आत्मसन्तुष्टिमा भने कुनै कमी आएको छैन। निश्चित रुपमा भ्याएसम्म संख्या पनि बढाउन मन छ, लेख्ने विषय जति पनि छन् मनमा; तर समय मिलाउन झन्-झन् कठिन हुँदै छ। कम्तिमा हप्तामा दुई पोष्ट लेख्ने रहर हो मेरो तर त्यो असम्भवजस्तै देखेर पाँच दिनमा एउटाको नियममा बाँधिने कोशिशमा छु। त्यसमै पनि राम्रोसंग टिक्न सकेको छैन, कहिलेकाहीँ ६ दिन पुग्छ। 

कुन-कुन टाँसो बढी पढिएछ भनेर हेर्न मन लाग्यो। गत वर्षबाट फेसबुकलाई पनि ब्लगका लागि ब्यापक 'सदुपयोग' गरिएकाले फेसबुकमा कुन पोष्टको लिंक कति पटक राखियो वा फेसबुकको Networked Blogs को Publish कति पटक प्रयोग गरियो भन्ने कुराले पनि धेरै प्रभाव पारेको पक्का छ यो गणनामा:) तैपनि, गुगलले देखाए अनुसार, कथाजस्तै सत्यकथा सबैभन्दा पढिएछ गत वर्ष। त्यसपछि क्रमैसंग 'अगुल्टाहरु बस्ती पसेका छन्', 'एउटा प्रेमकथा', 'भुँडीले गति छोड्यो!!!',  'संभावित ब्लगरहरुसंग', 'गौतम सर, फर्मुला छोरी र भाउजू', 'राग/बैराग-चार नयाँ मुक्तकहरु', 'संगठन कि ई-मेल समूह?', 'एमालेको सातपुस्ते श्राद्ध' र 'नेपाली ब्लगरहरु:सन्तान थरी-थरीका' बढी पढिएछन्।

पाठकहरु आउने पाँच प्रमुख स्रोत क्रमश: direct, google search, facebook/referral, blogger referral र networked blogs.com/referral रहेछन्। सर्च ईञ्जिनको हकमा गुगलको दाँजोमा अन्य सर्च ईञ्जिन हुँदै आउनेको संख्या नगण्यनै रहेछ। गुगलमा 'सत्यकथा' खोजेर यो ब्लगमा आईपुग्ने सबैभन्दा बढी रहेछन्। त्यसपछिका शब्द/शब्द-समूह हरु क्रमश: 'basanta gautam', 'प्रेम कथा', 'कथा', 'सत्य कथा', 'ओशोको' रहेछन्। खोजीको पाँचौं स्थानमा पनि 'सत्य कथा' परेपछि कथाजस्तै सत्यकथा सबैभन्दा बढी पढिनु स्वाभाविकै भयो अब।

र pageviews, visitors, unique visitors सबै २०१०, मार्च २ मा सबैभन्दा बढी देखिए।

------------------------------------------------------------------

र तीन घुम्ती काटेपछि अब "आँगन"।

माथि देखिहाल्नुभयो होला, मैले यो ब्लगको नेपाली नाम खोज्ने कार्यलाई "आँगन"मा लगेर टुंग्याएको छु अहिलेलाई। अघिल्लो नाम "The Road to Nowhere Goes Everywhere---" पनि मलाई एकदम मन परेको हो; तर पूरै नेपाली भाषामा लेखिने ब्लगको नाम (शीर्षक) नेपालीनै राख्ने विचार पनि पूरानै हो मेरो, नामको खोजी मेरो एउटा अर्को 'लत' नै बनिसकेको थियो:)

तलको यो स्क्रीन शट पूरानो नामको अभिलेखका लागि।

यो "आँगन" जुर्नुको श्रेय निद्रा नपरेको एउटा रातलाई जान्छ। निद्रा नपरेपछि मनमा अरु कुराको साथमा ब्लगको नाम फेर्नुपर्ने तर्कना पनि चलिरहेको थियो। त्यतिबेलै मनमा आफ्नो एउटा पूरानो रचना पनि आईपुग्यो। रचना ५ वर्ष पहिलाको हो, जापानका प्राचीन राजधानी शहरहरु क्योटो र नाराको भ्रमण गरेपछि जन्मिएको हो त्यो रचना। क्योटो र नारामा सबै समयका पदचापहरु, अति प्राचीनदेखि अत्याधुनिकसम्म संगसंगै, चालमा चाल मिलाएर गुञ्जिएको अनुभव गरेपछि हाईकूको कद दिएर (तर हाईकूका नियमभन्दा बाहिर गएर) मैले लेखेको थिएँ;

 "क्योटो"

आदिम आँगन,

शताब्दीहरु-

नाच्दै बग्छन्।

दिमागमा यो टुक्रा आएपछि बिना केहि आनाकानी तुरुन्त मेरो निर्णय जन्मियो, ब्लगलाई अब "आँगन" को रुपमा न्वारान गर्ने। 

--------------------------------------------------------------------------------- 

तपाईँहरुसंगको कुराकानी निरन्तर चलिरहनेनैछ, यसपछिको अर्को वर्ष र अरु धेरै-धेरै वर्षहरु। तपाईँहरुलाई फेरि एकचोटि हार्दिक धन्यबाद दिँदै, यो "आँगन"मा मेरा विचार र सपनाका बिस्कुन सुकाएर तपाईँको स्वागतको लागि हरदम प्रतीक्षारत रहँदै आजलाई बिदा चाहन्छु।

  

सबैको जय होस्!