चरो पनि उड्न नपाउने बन्दको दिन, तर केयू नफर्की नहुने! हिजो बेलुका काठमाण्डु पस्दासम्म बन्द हुने सूईँको सम्म थिएन। आकार भाइ असीनपसीन हुँदै हिँडिरहेका थिए। भोक र थकाईले लखतरान भएकोले कतिखेर होष्टेल पुगौंला भन्ने मात्रै ध्याउन्न थियो।
केयू पुग्ने-पुग्ने बेलामा तालुमा चिसो-चिसो केहि खस्यो र अलिकति बग्दै निधारसम्मै पुग्यो। यस्सो छोएर हेरेको, भर्खर भुर्र उडेको परेवाले 'घात' गरेर गएको रहेछ:) आकार भाइलाई साफ रिस् उठ्यो, तर अब रिस कसलाई पोख्ने????
परेवाको बिष्टा पुछ्दै आकार ब्रो सम्हालिएछन् र आफैसंग बोल्दै बाटो लागेछन्, "धन्न भगवान! गाई-भैंसी भने उड्दैनन्!"।
************************************************
"गफ दिन्छ मुला! तैंले पहिला कहिले पियानो सिक्या' थिस् र?" साथीले समायो।
"होईन, दुई वर्ष पहिला पनि मन लाग्या' थ्यो। अहिले फेरि मन लाग्यो।"
************************************************
सोमबारे औंशीको बिहान थियो। सोमबारे औंशीको दिन एक पटक पनि नबोल्दै नुहाउनु भन्छन्।
बाँसघारीतिर केहि छ्यास्स ग-यो।
अञ्जली: ऊ--- स्याल---!
श्वेता: लौ, यो त बोली!
अर्चना (एकछिनपछि): तँ पनि बोलिस् नि!
************************************************
"के भयो ओ सिकारु ब्रो? साथीले सोध्यो।
"के हुनु यार! सधैं बाटोको घरको कौसीमा एउटी च्वाँक देखिन्थी। हिजो मैले आँखा सन्काएँ---।"
"अनि के भो त?"
"मैले आँखा सन्काएँ, उसले पनि आँखा तन्काई।"
"अनि--?"
"त्यसपछि मैले 'आइ लप यू!' भन्दिएँ।"
"अनि, अनि---?" साथीको चासो बढ्दै थियो।
"त्यसपछि उसले फूलले हानी मलाई।"
"अनि---?"
"अनि टाउकोमा घाऊ भयो यी, पट्टी बाँध्नु प-यो---"
"धत्! फूलले लागेर पनि काहीँ घाऊ हुन्छ?" साथी जंगियो।
"पहिला पूरा कुरा त सुन् न यार!" सिकारु ब्रो बोले, "गमलैसहितको फूल भएपछि घाऊ हुन्न त?"
*****************************************************
"धेरै छन् नि! जस्तो म्युजिकमा पनि विशेष रुचि छ मेरो।" हावा ब्रोले छाती तन्काएर जवाफ दिएछन्।
"ए हो र? अनि बाजागाजा पनि बजाउनुहुन्छ होला है। के के बजाउनुहुन्छ?"
"बजाउँछु नि तीन-चारवटा।" हावा ब्रोले जवाफ दिए, "रेडियो, क्यासेट, आइपोड---।"
हावा ब्रोको जवाफ सुनेर अलपत्रकार अलप भएछ:)
*******************************************************
"म यो खोलाको गहिराई नापेर आउँछु।" नविनजीले खोलातिर एक 'डाइभ' दिएछन् र कता हराएछन्।
"म यो खोलाको Hydro-power potential चेक गरेर आऊँछु।" दीपेन्द्रजीले पनि खोलातिर एक 'डाइभ' दिएछन्।
धेरै बेर कुर्दा पनि दुईजना नफर्किएपछि दूर्जेयजी आफ्नो Conclusion भट्भट्याऊँदै बाटो लागेछन्; "I think both of them are soluble in water."
(Physicist, Engineer, Chemist)
*******************************************************
एकदिन साँझ सुजनजी र दिलिपजीको ठाक-ठुक परेछ र बोलचालै बन्द भएछ। हुनत बूढा-बूढीको झगडा परालको आगो भन्छन् तर कहिलेकाहीँ यहि परालको आगो निभ्न पनि एक-दुई दिन लागिहाल्छ।
अब दिलिप बूढालाई फसाद परेछ। भोलिपल्ट छ बजे नै अफिस बोला'को रहेछ बोसले, छ बजे अफिस पुग्न पाँच बजे नउठी भएन। बूढा परे भुस् भएर आठ बजेसम्म सुत्ने मान्छे। अलार्म पनि छोरीले कता फाल्दिछे।
केहि उपाय नदेखेर बूढाले यामानको सूचना लेखेर टाँसेछन् सिरानीमाथि; "मलाई भोलि बिहान पाँच बजे उठाईदिनु।"
बिहान उठ्दा झलमल्ल घाम लागिसकेको, पौने आठ भईसकेको रहेछ। रिसले भुन्भुनिँदै गर्दा बूढाका आँखा सिरानीमाथि परेछन्। हिजो बेलुका उनले टाँसेको सूचनासंगै अर्को सूचना पनि रहेछ; "पाँच बज्यो, उठे हुन्छ!"
*******************************************
भूलचूक लिनेदिने!
जय होस् नेपाली ब्लगरहरु र तिनका पाठकहरुको!
सबैलाई क्रिसमसको मंगलमय शुभकामना!
सबैलाई क्रिसमसको मंगलमय शुभकामना!
