शहरको एक दिन

आज फेरि एउटा पुरानो कविता। म पोखरा बस्दा लेखेको हो यो पनि। २०५६-२०५७ सालतिर हुनुपर्छ। ब्लगमा लेख्नका लागि धेरै विषयहरु थिए तर समयले साथ दिएको छैन अचेल। त्यसैले आजपनि "इतिहासको ब्याज" पस्किँदैछु यहाँहरुसामु।

खासमा नयाँ कविता नलेखेको पनि धेरै भईसक्यो। अब त कविता 'फुर्न'समेत छोडिसक्यो:)

शहरको एक दिन

बिहान सबेरै-
एक हुल कुकुरहरु आएर
सडकमा राशलीला मच्चाईदिन्छन,

दिनभरि-
नाङ्गो एकलास डाँडोमा
आफ्नै छायाँमा गाडिएर
एउटा रुख रोइरहन्छ,

साँझ परेपछि-
अराजक सडकहरु
पहाडमा ठोक्किएर
चूपचाप घर फर्कन्छन्,

र आफ्नै सुरक्षामा खटिएको शहर-
आफ्नै आँसुको घोर वर्षामा
रातभर एक्लै रुझिरहन्छ।