काम विशेषले दुई दिन काठमाण्डौंमा हुने क्रममा हिजो दिऊँसो दिलिप दाइ, श्वेता बहिनी र धाइबा भाइसंग गफगाफ भयो एक-डेढ घण्टा। र म ब्लगमा नियमित नभएको कुरो निक्लियो।
कुरो ठिक हो, म नियमित छैन र म आफैं पनि आफैंसंग गुनासो गरीरहेछु। भरपर्दो र निरन्तरको इण्टरनेट नहुनुलाई मैले एउटा बहाना बनाएको छु तर यसो हेर्छु मैले आफ्नो समय र उर्जालाई अचेल फेसबुक (र अलिअलि ट्विटर)मा विवाद गर्नमा धेरै खर्च गरीरहेछु। यदाकदा त ठिकै हो तर त्यस्ता विवादहरुमा धेरैजसो उत्तेजना र भावनामा बहेर लेखिन्छ र यसैले सूझबूझपूर्ण कमै लेखिन्छ। त्यसैले त्यो समय र उर्जालाई फेरि ब्लगतिर सोझ्याउन जरूरी भैसकेको देख्छु।
आज यहि प्रतिबद्धता ब्यक्त गर्न यहाँ उपश्थित भएको छु। आफ्नो 'अनलाइन' उर्जाको ठूलो हिस्सा फेरि ब्लगकर्मलाई दिनेछु।
यो अचेलभरी सबैमा भैरहेको कुरा रहेछ क्यार । फेसबुकको भित्तोमा के के न छ भनि ठोक्किएको ठोक्कियै गरिन्छ । फेसबुकको भित्तोले ब्लग लेखन र सिर्जनात्मक अन्य लेखनलाई ढ्याप्पै छेलेको पत्तै नहुँदो रहेछ । मलाई पनि फेसबुकले खाइसकेको छ । ट्विटरको चैं आफूले स्वाद लिन नसकेर उसले खा'को छैन ।
ReplyDelete